Trainingsgids

Trainingsgids
Geschreven door JoeMaverick
Herzien en verbeterd door Sum_41
Vertaald door AnGi

Deze gids stelt zich als doel alles wat men hoeft te weten over training te bundelen, zodat beginnende managers snel een efficiënte training kunnen opstarten. Ook meer ervaren managers zullen nuttige informatie aantreffen voor hun opleidingsprogramma. Deze gids is een gevolg van mijn ervaring in het OTYBP (Organisation for The Young Belgian Players), waar ik deel van uitmaak, en waar ik mij bewust werd van de fouten gemaakt door dikwijls foutief geïnformeerde managers. Enkele voorbeelden:

- de oorspronkelijke trainer werd nooit vervangen (en dus nog altijd niveau 1)
- training van te oude spelers
- de spelers spelen te veel/te weinig
- één enkele training (bv Jump shot) non stop
- ...

De gids antwoordt op volgende vragen:

- Welk niveau van trainer kiezen?
- Wat is de invloed van het aantal gespeelde minuten, de leeftijd, het potentieel, alsook van de lengte van de spelers op de trainingssnelheid?
- Hoe houdt men zijn spelers in goede vorm?
- Welke vaardigheden trainen de diverse trainingstypes?
- Wat is het belang van conditie en vrijworpen?
- Hoeveel posities trainen?
- Welke training bij welke speler?

Bij Buzzerbeater heeft men de keuze tussen 6 trainer-niveaus (van 2 tot 7) en 3 specialiteiten (fitheid, carrièreverlenging of geen). Deze specialiteiten hebben GEEN enkele invloed op de doeltreffendheid van de training. Ik zal er dan ook hier geen aandacht aan besteden. Hoe hoger het niveau echter van de trainer, hoe vlugger de training. Bovendien, hoe hoger het niveau, hoe groter het beginsalaris (gemiddeld) en de wekelijkse stijging van dat salaris zal zijn. Het salaris van een coach niveau 5 zal dus sneller toenemen dan dat van een coach met niveau 4.

Welk niveau dan kiezen? Wat mij betreft is niveau 5 het minimum. Zelfs een beginnende ploeg kan dit salaris beheren. Dus: van zodra men trainbare spelers in zijn ploeg hebt, ga er dan voor! En neem een coach met een niveau 5.

Moet men investeren in een coach hoger dan niveau 5? Ja, als men de financiële middelen heeft. Maar een noodzaak is het wat mij betreft niet. Wanneer men zich echter als objectief stelt de best mogelijke speler op te leiden voor het NT, is een coach met niveau 7 meer dan aangewezen.

En vergeet tenslotte niet nu en dan de coach (zoals trouwens alle personeel) regelmatig te wisselen. Anders wordt men na verloop van tijd geconfronteerd met een enorme wekelijkse loonlast.

Om 100% training te ontvangen, moet een speler, in de week voorafgaand aan de training, op zijn minst 48 minuten gespeeld hebben op de getrainde positie(s). Als men bijvoorbeeld pressie traint op de posities PG/SG, dan krijgen de spelers, die op zijn minst 48 minuten op deze posities hebben gespeeld, 100% pressie-training. Dit kan zowel 48 minuten als PG, 48 minuten als SG of ook met 20 minuten als PG en 28 minuten als SG zijn. Alles kan.

Hoe jonger de speler, hoe rapper zijn vooruitgang zal zijn. Dus bij de start van een opleiding neemt men best 18-jarige spelers.
Wilt men daarentegen een opleiding verder zetten, dan zoekt men natuurlijk een wat oudere speler. Als men bijvoorbeeld een PG wilt vormen zonder passen te trainen, maar men wenst wel dat de speler uitmuntend passen heeft, dan zal men de vorming van een speler van zo’n 20 jaar moeten verder zetten (of 19-jarige als men het geluk heeft een speler met uitmuntend passen aan die leeftijd te vinden)

Het potentieel ‘vertraagt’ de vooruitgang van een speler wanneer die een zeker niveau bereikt. De regels spreken van een grote vertraging; in realiteit kan men stellen dat dit zo vertraagd is dat de speler helemaal niet meer evolueert. Dus, eens de speler zijn potentieel bereikt heeft, is het onnodig aan te dringen: stop met hem te trainen, het heeft immers geen enkel nut meer.

Hoe weet men dan of de speler zijn potentieel heeft bereikt? Over het algemeen wordt men er zich pas van bewust wanneer een speler gedurende een aantal weken niet meer verbetert. Men traint bijvoorbeeld rebounden en de vaardigheid in rebounden van de speler verhoogt normaal elke 2 weken. Opeens stelt men vast dat die vaardigheid nu al 4 weken niet stijgt; als dat rebounden dan ook in de vijfde week niet stijgt, kan men met zekerheid stellen dat het potentieel van die speler bereikt is.

Maar kan men dan die blokkering door het potentieel voorspellen? Dat is inderdaad mogelijk. Inderdaad, het salaris geeft het globale niveau van de speler weer. Men kan dus het potentieel verbinden met het salaris. Grof gezien kan men volgende benaderende verhoudingen vooropstellen:

Opletten trouwens; het salaris wordt slechts één maal per jaar aangepast. Dit betekent dat een speler zijn potentieel kan bereiken midden in het seizoen terwijl hij toch nog een lager salaris heeft. Het zou best handig zijn als we dit salaris konden voorspellen aan de hand van de vaardigheden. En dat valt dan weer best mee want een handige tool, beschikbaar via (hier) doet dit voor jullie.

Welk potentieel nu kiezen? Onder ‘Ster’ laat het potentieel niet toe de speler tot een aanvaardbaar niveau te ontwikkelen. Boven het ‘All-star’ potentieel swingen dan alweer de prijzen op de transfermarkt de pan uit. Een ‘All-star’ potentieel echter brengt de speler al heel ver. Als beginner start je dus best met het trainen van spelers met een ‘Ster’ of ‘All-Star’ potentieel.

De lengte kan sommige trainingen versnellen en andere vertragen. Momenteel is het nog een wat onzekere materie, maar wat wel duidelijk is:

- hoe groter de speler, hoe vlugger hij rebounden traint
- hoe kleiner de speler, hoe vlugger hij zal stijgen op perimeter verdedigen

Moraal van het verhaal: voor de vorming van inside-spelers, rekruteert men best grote spelers; wil men externe vaardigheden trainen, dan rekruteert men beter klein. Ter info: in Buzzerbeater varieert de grootte van de spelers tussen 1m75 en 2m29. Een speler met een lengte van 2 meter heeft dus een gemiddelde grootte.

Het vormniveau van een speler hangt direct af van het aantal wekelijks gespeelde minuten. Maar er blijft altijd een random-factor. Men kan dus alleen de kans op een vormverhoging maximaliseren (of handhaven wanneer ze al maximaal is). Het optimaal minutenaantal om de vorm te maximaliseren, situeert zich zo rond de 60 minuten. Bovendien is tussen 40 en 80 minuten de kans om de vorm te verbeteren groter dan ze te zien afnemen. Men heeft dus een heel grote kans om een hoge vorm voor de spelers te handhaven als men ze wekelijks tussen 48 en 70 minuten laat spelen.

Onder deze titel overloop ik de lijst van de verschillende trainingsvormen en plaats ik er de getrainde vaardigheden en getrainde posities bij. Alle trainingsvormen trainen een hoofdvaardigheid en verschillende nevenvaardigheden (secundaire). De hoofdvaardigheid is diegene die het snelst zal evolueren. Informatie betreffende trainingssnelheid vindt men op de forums.

De groepstrainingen werken anders. Vormtraining laat toe om de vorm te verbeteren. Maar ik heb reeds hierboven aangetoond hoe men de vorm optimaal kan houden. Wat mij betreft dienen vormtrainingen tot niets. In het volgende hoofdstuk behandel ik de conditie- en vrijworpentraining.

Ik voeg deze beide trainingen hier samen onder één titel aangezien ze op dezelfde manier werken. Inderdaad, in beide gevallen trainen alle spelers aan 100% ongeacht de gespeelde minuten (dus ook diegenen die niet speelden en zelfs geblesseerde spelers). Bovendien zijn beide trainingen niet leeftijdsgevoelig. Bijgevolg is het wenselijk deze beide trainingen te plannen op het einde van een cyclus, wanneer jullie spelers al een bepaalde leeftijd hebben.

Toch is er een belangrijk verschil tussen beide trainingen: conditie neemt af in de tijd. Zelfs al merkt men het niet, de spelers verliezen elke week een deel van hun conditie. En vroeg of laat zal hun conditie dus een niveau zakken. Men kan stellen dat één week conditietraining per seizoen toelaat het niveau op peil te houden. Wilt men echter een conditiestijging, dan moet men minstens tweemaal per seizoen conditie trainen. Over het algemeen, is één bijkomende week training voldoende om de conditie één niveau te laten toenemen.

Wanneer conditie trainen? Doordat zelfs spelers die niet spelen, getraind worden, is het best deze training te plannen in de weken waar men slechts 2 matchen te spelen heeft.

Welk conditieniveau moet een speler hebben? Hoe hoger de conditie van een speler, hoe langer hij op zijn beste niveau zal spelen. Als men dus beperkt is in zijn rotatiemogelijkheid, doet men er best aan spelers met minimum conditie ‘sterk’ te hebben. Heeft men anderzijds spelers van een vergelijkbaar niveau, dan zal een gemiddelde/redelijke conditie en het vervangingsorder ‘Coach kiest aan de hand van het schema’ jullie toelaten het niveau van de basis- en de wisselspeler grondig te benutten.

Tenslotte, als afsluiter van dit hoofdstuk, nog een woordje over de vrijworpen. Hoe beter een speler is in deze vaardigheid, hoe beter ook zijn vrijworpen-percentage. Deze vaardigheid heeft echter geen enkele invloed op het aantal vrijworpen gedurende een match.

Wanneer men de lijst van de trainingen bekijkt, bemerkt men dat volgende opties tot trainen heeft:

- 1 positie
- 2 posities
- 3 posities
- het team

Hoe meer posities er getraind worden, hoe trager het trainen zal verlopen. Rekening houdend dat een speler 48 minuten moet spelen om 100% training te krijgen en veronderstellend dat men 3 matchen per week speelt, kan men in theorie 3 spelers per week per positie trainen. Dit geeft:

- 1 positie => 3 trainbare spelers
- 2 posities => 6 trainbare spelers
- 3 posities => 9 trainbare spelers
- Het volledige team => 15 trainbare spelers

Men begrijpt uiteraard dat dit in praktijk moeilijk, zoniet onmogelijk te verwezenlijken is (men kan niet altijd een speler precies 48 minuten doen spelen)

De gemakkelijkste training om op te starten is de 2-positie-training. Wanneer men start, rekruteert men 5 spelers en plant men de training op 2 posities, alle trainingen laten dit toe. Als men nog niet in het bezit is van die 5 spelers, maar wel 2 of 3 spelers, dan traint men beter in afwachting 1 positie, beter dan te oude of te beperkte spelers. Als men een speler voor het nationale team wil opleiden, hou er dan rekening mee dat een 1-positie-training aangewezen kan zijn; de trainingssnelheid is hier immers de sleutel voor succes.

In dit hoofdstuk behandelen we de belangrijke trainingstypes naargelang de soort speler die men wil vormen. Even opmerken dat we hier over ideale profielen spreken. Maak je dus bij het begin geen zorgen als er "iets" aan jouw spelers mankeert.

Een center is de gemakkelijkst te vormen speler. Hij heeft hoofdzakelijk inside scoren, inside verdedigen en rebounden nodig. Blokken volgt net na deze drie vaardigheden. De te programmeren trainingen zijn dus: inside scoren, inside verdedigen, rebounden en wat blokken. Al die trainingen zijn beschikbaar voor C/PF, wat de vorming vergemakkelijkt.

Wanneer men inside spelers opleidt, kiest men niet alleen om centers te vormen, maar ook PF’s. PF’s hebben, in vergelijking met centers, nood aan dezelfde vaardigheden maar met meer jump-shot, groter shotbereik en meer perimeter verdediging. Het is dus nodig om nu en dan ook jump-shot en pressing te trainen. Het eenvoudigste is die pressing-training te plannen in het tussenseizoen, aangezien pressing-training enkel op de PG/SG positie mogelijk is (in geval van 2-positie-training). De inside-spelers op de PG/SG-positie inzetten in de reguliere competitie is geen goed idee. En aangezien de weken in het tussenseizoen beperkt zijn, kan je beter spelers met reeds een gemiddelde/redelijk perimeter verdediging optrainen.

Het is trouwens niet nodig outside shooting te trainen om het shotbereik te verhogen. Een eindniveau van gemiddeld is al zeer goed. Bovendien laat de jump-shot-training toe om een bonus-up te bekomen. Bij de jump-shot-training stelt men zijn trainees op de SF/PF posities op en laat men een oudere, goedkope center op de C-positie spelen. De weken zonder Jump-shot-training, laat men deze speler tijdens de vriendschappelijke matchen op een niet getrainde positie spelen om hem in vorm te houden.

De ingewikkeldste training is deze van een SF, aangezien voor deze speler alle vaardigheden nuttig zijn. Het is dus belangrijk zijn prioriteiten te kiezen. Offensief moet een SF perfect afgestemd zijn op de tactische ingesteldheid van zijn ploeg. Valt men inside aan, vorm dan een SF die inside kan aanvallen. Hetzelfde geldt als men voor een perimeter aanval kiest: hier vorm je een SF met meer outside vaardigheden. Of men kan ook kiezen voor een offensief ultra complete SF. Uiteindelijk hebben we hier 3 SF-profielen. In alle drie de gevallen wilt men echter een SF die tegen alle teams kan verdedigen; interne verdediging is dus even belangrijk als perimeter verdediging. Tenslotte is rebounding ook belangrijk voor een SF.

Zoals iedereen wel weet, zelfs voor met start met Buzzerbeater, moet een SG shots kunnen nemen. Niet verwonderlijk dat de eigenschappen Jump-shot en shotbereik belangrijk zijn. Maar in welke verhouding? Ik zou zeggen dat jump-shot wel het belangrijkst is. Maar men behoudt maximum een afstand van 3 niveaus tussen beiden.

Wat echter veel managers over het hoofd zien is dat een SG ook moet kunnen verdedigen. Jordan had niet alleen een goed shot, maar wist als geen ander te verdedigen. Perimeter verdediging is dus ook bijzonder belangrijk. Tenslotte: drijven, alsook passen en balbehandeling zijn ook niet onbelangrijk.

Om dit even samen te vatten: de belangrijkste trainingen voor een SG zijn pressing en jump-shot. Daarnaast ook nog wat outside shooting (om dat maximale verschil van 3 niveaus tussen Jump-shot en shotbereik te behouden), één tegen één (drijven is iets belangrijker dan balbehandeling) en passing. Onnodig om passing dikwijls te trainen; dit is niet het belangrijkste voor een SG. Eerst het jump-shot en de verdediging.

Men kan twee profielen onderscheiden voor een Point-Guard: enerzijds één die de inside aanval leidt, en anderzijds diegene die shots neemt bij een externe aanval. Vergeleken met de SG heeft onze eerste soort geen nood aan shots, maar meer aan passen en balbehandeling. De 3 belangrijke trainingen die men deze SG geeft zijn dus pressing, passen en balbehandeling (eerder dan één tegen één, aangezien voor een PG balbehandeling belangrijker is dan drijven)

Terug in vergelijking met de SG, heeft de tweede soort PG iets minder outside shooting nodig maar wel meer passen. We krijgen hier hetzelfde trainingsprogramma als van de SG, maar we veranderen enkele weken jump-shot door passen-training en vervangen de één tegen één door een balbehandeling-training.